เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งเดือนตั้งแต่ความฝันในวัยเด็กของฉันในการใช้ชีวิตในต่างประเทศกลายเป็นความจริงการเห็นคือการเชื่อเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกฉันบินออกจากญี่ปุ่นโดยคิดว่าฉันสามารถจัดการได้แม้ว่าฉันจะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้นิดหน่อยก็ตาม และฉันก็เจออุปสรรคด้านภาษาขนาดใหญ่ฉันมีประสบการณ์หลายอย่างในญี่ปุ่นและเติบโตขึ้น แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กอนุบาลที่พูดได้แค่ใช่หรือไม่ใช่ฉันไม่ได้คิดถึงบ้าน แต่ฉันมักจะคร่ำครวญว่าฉันต้องการให้คนอื่นพูดคุยและรู้จักฉันมากขึ้นฉันเบื่อพิซซ่าที่กินทุกวันหลังจากมาแคนาดาในวันที่สามข้าวญี่ปุ่นดีที่สุดในโลก
แคนาดาเป็นประเทศของผู้อพยพ แต่ฉันคิดว่าคัลการีมีคนผิวขาวจำนวนมากวันศุกร์วันหนึ่งฉันมีความกล้าที่จะไปเที่ยวผับคนเดียวเพื่อให้กำลังใจตัวเอง แต่มันขาวโพลนไปหมดรวมทั้งพนักงานด้วยฉันเป็นคนเดียวที่เคาน์เตอร์ เป็นคนเอเชียที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ เบียร์ก็เลยไหลลงคอได้ไม่ดีนัก
ฉันหวังว่าคุณจะรู้สึกถึงความเศร้าของฉันผ่านประโยคนี้แต่ฉันดีใจมากที่ได้มาที่คัลการีทุกวันฉันประสบกับความกลัวและปมด้อยของการสูญเสียคำพูดฉันตระหนักว่าญี่ปุ่นไม่ใช่ศูนย์กลางของโลก และฉันสามารถสัมผัสกับความคิดของผู้คนทั่วโลกในประเทศโมเสกแห่งนี้ แคนาดาแน่นอนว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่ฉันรอคอยที่จะค้นพบสิ่งที่เหนือจินตนาการของฉัน
