Hola! Ik schrijf dit artikel vanuit Ota City, Gunma Prefecture. Vanaf april geef ik Japans als moedertaal (nationale taal) en Japans als tweede taal.
Op weg naar Ota City met de trein zag ik pruimenbloesems bloeien in de tuin.
Precies een jaar geleden kwam ik terug uit Oaxaca.Ik herinner me dat ik de pruimenbloesems aan iedereen in Oaxaca plaatste en liet zien en zei: "De kersenbloesems zijn al begonnen te bloeien."
Onderweg kwam ik een paar palmbomen en pruimenbomen tegen, die zelden in Japan voorkomen.Het uiterlijk van omzoomde huizen met zwarte dakpannen geeft een vreemd gevoel.Ota City is een stad waar veel mensen uit het buitenland, voornamelijk uit Brazilië, wonen, dus misschien is dat de reden.Als ik een stam zie die op een dikke pilaar lijkt, stel ik me de brandende zon van Oaxaca erboven voor.Maar misschien door dit koude weer zijn de hoogte en de verdikking van de bladeren aan de bovenkant bescheiden.Toch ben ik onder de indruk dat Mexicaanse maïs die in de zomer wordt verbouwd, kan groeien, zelfs als het land verandert.
Palmbomen in Ota City, prefectuur Gunma
Welnu, het thema van vandaag is "gebakken zoete aardappel", wat een complete verandering is ten opzichte van palmbomen.
De dag voordat hij naar Ota City kwam, eind februari.Ik hoorde een nostalgische uitdrukking van wintertraditie van buiten het huis.Op de een of andere manier voel ik me gehaast en ga ik naar buiten om een kijkje te nemen terwijl ik weg ben.Een vrachtwagen rijdt langzaam langs de kant van de weg.Een oom die rijdt terwijl hij goed om zich heen kijkt.De geur van geroosterde zoete aardappelen die blijft hangen na het passeren.Ik was ontroerd door het feit dat het vertrouwde landschap van Oaxaca, waar mensen elkaar onderweg ontmoeten en dingen kopen en verkopen, werd nagebootst.
Zelfs nu herinner ik me de zin en melodie die ik die dag hoorde, maar voordat ik het wist, speelden de hoge "puff puff puff puff" geluiden van de Oaxaca mobiele eetkraampjes in mijn hoofd.
Dus deze keer wil ik het hebben over de eetkraampjes en geluiden van Oaxaca die me deden denken aan gebakken zoete aardappelen.
Allereerst "Tamales" gearrangeerd met geroosterde zoete aardappel als thema.Hij rijdt op een gele driewieler met meerdere diepbodempotten.Lokale vrienden imiteerden ook de kenmerkende stem van "Tama-res-su" met behulp van een luidspreker die vroeg in de ochtend te horen is.Net als gebakken zoete aardappelen in Japan, maakt dit gerecht deel uit van het bekende Mexicaanse dieet.In februari kwamen mensen samen om tamales te eten tijdens een christelijk evenement, en ze werden vaak geserveerd op universiteiten tijdens grote evenementen zoals de Dag van de Doden.
Wat voor soort gerecht het is, het wordt gemaakt door ingrediënten in maïsdeeg te wikkelen, in bananen- of maïsbladeren te wikkelen en het te stomen.De inhoud varieert van die met tomatensaus en kip tot die met het traditionele gerecht "molé" uit Oaxaca, dat is afgewerkt met veel kruiden en chocolade.Sommige zijn zoete snacks, sommige zijn eenvoudig met geurige kruiden en sommige bevatten zeevruchten.
tamales
Tamales met tomatensaus en kip
Tamales en Champrad dienden op een taalschool tijdens het Day of the Dead-festival
Over eetkraampjes gesproken, fastfoodkraampjes zoals hotdogs en hamburgers zijn ook populair.De kraampjes van Hamburgesa, waar ik vroeger vaak kwam, gaan 's avonds open tussen de hoofdstraat waar taxi's toeteren en de supermarkt.
Op de vraag "Con Todo?"Bak de ananas, bedek hem met brood en druk hem aan met een spatel.Als ik erover nadenk, draai ik het brood met de ananas om en begin ik de voorkant van het brood te bakken.
Het pasteitje en de ham worden parallel gebakken en de gesmolten kaas wordt er bovenop gelegd.Als je het deksel aan de zijkant van de ijzeren plaat opent, vind je een saus van gekaramelliseerde uien die zijn gegrild in vleesolie, in blokjes gesneden Mexicaanse tomaten, groene pepers en limoenen.Stuk voor stuk gingen ze te werk in een volgorde die hun lichaam vertrouwd was, en hun gezichtsuitdrukking toen ze de Hamburgesa verzamelden was serieus.Elke keer weer ben ik gefascineerd door de techniek van de meester, die een opwindend en krachtig gevoel heeft als een show.
Een winkelier die een pet draagt met zijn bijnaam die hij van een vaste klant heeft gekregen
Een kraam die beroemd is om hamburgers met avocado ertussen
Ga op de kleine stoelen rond de kraam zitten, voel de hitte van de aluminium verpakking en eet zonder de ingrediënten te morsen.Het eten is nog lekkerder als je het eet te midden van de drukte van bestellingen die de een na de ander binnenkomen, de lichten van de kraampjes die de nacht verlichten en de lichten van de passerende auto's.
Een vrouw die donuts voor een dag verkoopt.Naast hem staat een vrouw die een tafel en een stoel meebrengt die groot genoeg zijn voor een snijplank, sandwiches maakt die torta worden genoemd en die verkoopt als 'torta de milanesa'.Er zijn veel taco-kraampjes rond en binnen de universiteit.Een man wacht buiten de middelbare school met een doorzichtige plastic zak met snacks die aan een eetkraampje is bevestigd.Overal vinden mensen hun eigen plekjes om eten te verkopen, zo leeft Oaxaca.
Een kraam met een parasol en bagage in een driewieler verpakt om rond te rijden
taco's en watermeloensap
Onder hen staat maïs, zoals verwacht, centraal in het straatvoedsel in Mexico.De in het begin geïntroduceerde tamales zitten ingeklemd tussen stokbrood en coppébrood."Champrad" is als het smelten van maïsdeeg en chocolade in heet water.Als ik in het gebied woon, sta ik versteld van de verspreiding van de maïswereld.De kleur van de vrucht varieert ook van geel en wit tot paars, blauw en rood.
"Turkije" "Wachrota"
kleurrijke maïs
Ongezoete witte maïs wordt het meest gebruikt bij het koken.Na XNUMX uur 's avonds komen "erote" en "esquite" rond met een "pup pup" geluid. "Erote" is gekookte witte maïs met een spies, besmeerd met mayonaise, limoen, chilisaus en poeder. "Esquite" zijn maïskorrels die uit de kern zijn gehaald en op dezelfde manier zijn gekruid.
Elote
Kraam waar groenten en fruit met chilipoeder worden verkocht
Kraanwater in Mexico is over het algemeen niet drinkbaar.Gas koopt ook eens in de paar maanden een nieuwe gastank.Als het erop aankomt, is het eenvoudig om beide via iemand te kopen.
Neem voor water een fles van XNUMX liter, Garafon genaamd, en ga naar een winkel om deze in te ruilen voor een gevulde fles.Of koop een Garrafon die is geladen in een vrachtwagen die rondrijdt terwijl hij "agua" roept.Net voordat hij de winkel binnenging, riep een passerende vrachtwagen: "Hé, Chino (Chinees), wil je er een kopen?!"
De melodie van de oproep begint met de kreet van een geit, gevolgd door een vrolijke melodie van "tettettettettettettettere", die "GAS OAXACA" wordt genoemd.Ook andere gasdealers hebben een humane, leuke melodie of liedje.In het begin verstond ik het Spaans niet zo goed, en ik dacht gewoon "Oeps!" op het heldere, mysterieuze ritme.
Eindelijk een herinnering aan "vuilnisophaal in de ochtend" zoals het dagelijks leven.
Vuilniswagens in Oaxaca rijden vroeg in de ochtend door de stad en luiden klokken rond XNUMX uur.Als dat geluid wordt gehoord, komen mensen naar buiten en delen het afval uit terwijl ze "gracias" (dankjewel) zeggen.
Op een dag kwam een man die de eigenaar leek te zijn van een restaurant in de buurt, die ik verschillende keren had gezien, met afval in een mand op wielen.Net als je denkt dat hij het vuilnis buiten gaat zetten en naar huis gaat, geeft de man de pot aan de vuilnisman. "Ik heb koffie voor je gebracht." "Dank je." Vervolgens werd de koffie in elke waterfles gegoten.Ik denk dat ik die scène sindsdien verschillende keren heb gezien.
Als ik vuilniswagens in Japan zie, kan ik niet anders dan aan deze aflevering denken.
In Oaxaca heb ik het gevoel dat zelfs het kleinste ding met iemand te maken had, en elke dag waren er verhalen over menselijk gelach, boze verhalen en verhalen over schokkende momenten.
Verrassend genoeg heb ik daar Japanners ontmoet en met sommigen van hen heb ik nog steeds contact.Sommige mensen wisselen brieven met elkaar uit en sommigen komen dicht genoeg bij elkaar om het huis van hun ouders te bezoeken.De relatie die in een onverwacht land begint en voortduurt, geeft me het gevoel dat het ontmoeten van mensen echt iets vreemds en noodlottigs is.
De Japanse vrienden die ik daar ontmoette, zeiden toevallig dezelfde dingen schriftelijk en aan de telefoon. "Ik hou van mensen".De eenvoudige en duidelijke woorden, samen met de mensen en de sfeer van Oaxaca, zijn me duidelijk bijgebleven.
Ik denk tenslotte ook dat "ik van mensen hou".Dankzij Oaxaca en de mensen die ik daar heb ontmoet, ben ik gaan denken dat het goed en interessant is voor mensen om elkaar te ontmoeten en met elkaar om te gaan.
Het Japanse taalboek dat ik aan het lezen ben vanaf april.Op de eerste pagina staat een gedicht dat zegt: "Laten we mooie dingen mooi noemen."
Terwijl ik zeg dat ik leuk vind wat ik leuk vind, zal ik de ontmoetingen koesteren die ik tot nu toe heb gehad en de ontmoetingen die ik in de toekomst zal hebben, en ik zal met volle teugen genieten van het heden.
Dus, Muchas Gracias a Todos! (Bedankt iedereen!)
Na het plaatsen van alle vier nummers van "Viva Oaxaca"
Dit keer was het een kraamspecial. Kon je de sfeer overbrengen waardoor je "Viva! (Hoera!)" wilt zeggen? ?
Tot nu toe hebben we de Dag van de Doden en school gegeven, het leven van een lokaal gezin en een inleiding tot Oaxaca door een lokale student.Taal, handwerk, geschiedenis, kunst, eten en de vriendelijkheid en energie van mensen.De charme van Oaxaca is eindeloos.Bezoek in ieder geval de site, voel Oaxaca met je hele lichaam en vind de charme van elke "Viva!"De locals zullen je ongetwijfeld met open armen en een glimlach ontvangen!
Leve Oaxaca!!!
*Voor de geluiden van de kraampjes die in het artikel worden geïntroduceerd, zoek naar "Asi suena Mexico" (Mexico klinkt zo) op YouTube en je zult er een video van vinden!